In afwachting van…

Imke liet op haar zeven weken quarantaine slechts 1 keer traantjes (naar eigen zeggen, ik heb het niet geverifieerd bij de mama 😉 ). Het was niet omdat ze haar vriendinnetjes miste, tijdens de paasvakantie niet op kamp kon of omdat ze oh zo graag haar juf nog eens wou zien. Nee, ons Imkepimke was droevig omdat ze haar communiejurk niet aankon. Ze zou op 17 mei haar communie doen, maar ook daar gooit corona roet in het eten. (Voorlopig zou ze in september haar communie kunnen doen, maar dat houden we nog even stil tot er zekerheid is – al is dat laatste een relatief gegeven in deze tijd, wij snappen dat, een 8 jarige net iets minder.)

De jurk in kwestie gingen we in februari samen shoppen. Na een tiental jurken grondig aan de nodige zwier en zwaai proeven te hebben onderworpen koos ze een prachtige witte jurk. Die ze nu dus (nog) niet aan mag… U hoort het al, ik hoorde het ook… Een goed excuus om nog eens een jurk voor het kind te maken 😉

Ik koos opnieuw voor een Tinny, 8 jaar maar deze keer met aangeknipte mouw en ik korte een vijftal centimer in voor mijn Miss Petite. Om het geheel een communie achtige toets te geven voorzag ik een onderrok die ik een stofbreedte rimpelde, juist ja: in het wit. Ik vind de jurk nog steeds groot uitvallen, misschien knip ik toch nog eens een 7 jaar… Maar de zomer is officeel nog een paar maanden wachten natuurlijk.

Geheel volgens de regels van de social distancing nam ik enkele foto’s tijdens het afzetten van noodzakelijke boodschappen. (Pfieuw, een hoop verantwoording in 1 zin om maar te zeggen dat ik veilig voor haar en mij enkele foto’s nam). Gewoon in de tuin, snel klik klik klik (fel ingezoomd) en dus helemaal niet blij met de kwaliteit van de foto’s maar enfin, het beeld is er. 🙂

Stofje kreeg ik in de lockdown box van Lotte Martens.