Recykleren

Ooit maakte ik voor mezelf een Zaria jurk in een prachtig marmer stofje, ooit bleek in 2018 te zijn en op het maken van de blogfoto’s na werd de jurk niet meer gedragen. Zonde van het schoon stofke want daar was ik van minuut 1 verliefd op. Conclusie: de schaar ging in de jurk, ietwat met pijn in het hart want ik wist dat voor mezelf iets maakte uit een verknipte jurk een ambitieus plan was, deels omdat ik vorige keer al aan het foefelen was en het achterpand van de jurk een middennaad had. 😉

Gelukkig is er er Anneleen, dat Anneleen van ecologisch houdt is waarschijnlijk een understatement van jewelste. Ga maar eens kijken wat ze in’t dagelijks leven doet: hierzo.

Ze wordt sowieso al blij van zelfgemaakte kleertjes voor Baby Lief gezien ze tegen massaproductie is, maar dat ik een stofje een tweede leven geef, dat valt zeker in goede aarde bij haar, on to sewing een projectje voor Lief dus.

Ik zag er direct een jogginpakske in en begon te bladeren in mijn (nogal uitgebreide) patronencollectie. Het werd uiteindelijk de Ernest trui en het Lou broekje, beide patronen van LMV. Het zou geen naaiwerk van mij zijn als ik u nu niet over de aanpassingen begin te vertellen, dus hier gaan we! 🙂

Het truitje kreeg twee knoopjes op de schouder in plaats van drie en is voor de rest textbook het boekske. Het Lou broekje voorzag ik van een elastiek in de taille, de lintjes liet ik achterwege, want laat ons eerlijk zijn: bij baby’s dient dat toch gewoon om los te trekken en als extra ergernis. In plaats van een omgeslagen broekspijpje ging ik voor een extra boordje met vanbinnen elastiek, dit om het joggingpakgevoel te vergroten. And that’s it.

Klaar voor Baby Lief!

Met de restjes van de tailleband maakte ik nog een extraatje voor baby en mama: lekker warme haarbanden voor op de fiets of voor tijdens de kilometers lange wandelingen.

Tijdens het opruimen (verhuizen) van mijn kast waren er wel meer jurkjes waar ik (met pijn in het hart) de schaar heb ingezet, dus wordt vervolgd… 🙂

xXx Liefs Kelli

Sewjournal

Een bullet journal is al lang populair onder de creatievelingen. Zelf hou ik ook nogal vast aan mijn papieren agenda, ieder jaar is het een ware zoektocht naar de perfecte papieren agenda. Een zoektocht waar ik wel keer op keer van geniet. Want zo een verse agenda in handen houden geeft mij goesting in een nieuw jaar en om er iets goeds van te maken. Zowel van de agenda als van dat jaar 😉 Toch koos ik voor mijn klassieke agenda nog nooit voor een bullet journal, niet altijd even veel tijd en ik vind het wel handig als ik al 2 tot 3 maand op voorhand kan weten op welke dag een bepaalde datum valt etc.

Voor het naaien leek het me wel een goed idee. Vaak ontploft mijn hoofd van de ideeën waar ik geen structuur in krijg of ben ik weer vergeten voor welk patroon ik een stofje kocht of hoeveel stof ik nu ook weeral kocht en kan dat patroon daar wel uit? Bij het vooruitzicht aan te moeten meten voor ik begin zakt de moed mij in de schoenen en laat ik het algauw zitten. Say no more, daar zijn oplossingen voor dacht ik.

Dus kocht ik een mooi boekje, liet het vervolgens maanden liggen en sukkelde verder op hetzelfde elan… Todat ik hulp inriep 😉 Silke deelt iedere maand haar prachtige spreads en ik kwijl steeds bij haar bullet journal kunsten. Samen op restaurant vertelde ik haar wat ik verlang van een ‘naaidagboek’ en wat ik graag wil bijhouden…

Zo gezegd zo gedaan. Toen ik vrijdag avond thuis kwam maakte mijn hart een sprongetje want mijn weekend begon goed. Daar lag hij dan, met dank aan Bpost voor de snelle levering. Mijn plan tot gestructureerde naaisels, nooit meer vergeten welke aanpassingen ik deed en welke maat ik ook al weer naaide en helemaal klaar voor een overzichtelijke stoffenvoorraad.

Wat kan ik (voorlopig) kwijt in mijn boek?

1. Mijn fabric stash: met afmetingen, winkel en kostprijs (even nadenken of ik dat wel wil bijhouden :p)
2. Mijn maten, meer dan 1 mannetje want ik varieer al eens – of + 10kg (ken jezelf 😉 )
3. Projectpagina’s: voor elk naaisel een spread met plaats om aanpassingen te noteren, moeilijkheden, veranderingen voor de toekomst,…
4. Braindump: Ideetjes die te binnen schieten nooit meer vergeten
5. To sew: om magazines door te bladeren en alles netjes te noteren, wanneer ik dan naar de stoffenwinkel ga of online aan het shoppen ben heb ik maar 1 boekje nodig om te kijken wat ik voor welk projectje nodig heb 🙂

Hoe ziet dat eruit willen jullie nu weten? Zot schoon! Vooral verliefd op de eerste pagina met mijn schone Pfaff.

MERCI SILKE!

Liefs Kelli xXx

Meer liefs voor Lief

Babygrief, da’s snel klaar, en die kleine kleertjes zorgen met al hun ”Ohhhss en aaaahhhss” voor veel voldoening. Dus nam ik nog enkele restjes uit mijn kast en zorgde ervoor dat Lief iets om het lijf heeft, het arm schaap 😉

Ondertussen ging ik coronagewijs op (k)raambezoek en mocht ik al eens een blik opvangen van het dotje, met haar (ondertussen) 48 cm is ze werkelijk om op te eten.

Laten we nog even in ons kot blijven zodat ik ze nog kan knuffelen voor ze de lengte van 1 meter bereikt, willen we dat afspreken ja? 😉

Patroontjes: rompertje uit SVDHZ3 en het one to hug jasje. Allemaal in maatje 50 gemaakt, volgende keer zal ik al maar maatje groter knippen. 😉

Het roze stofje van de romper is een overschotje SY@S van een trui die ik voor mezelf maakte, maar nooit de blog haalde. Op de achterkant verstopte ik een konijntje gemaakt met de glitter flex van Veritas, ook het oker stofje komt van Veritas en werd gebruikt voor het vorige rompertje. Het jasje werd uit een lang gekoesterd restje gemaakt, ik denk dat het één van de eerste stofje is dat ik kocht toen nog bij Koekepeertje. 🙂 Aaaah, nostalgie.

Liefs, Kelli xXx

In afwachting van…

Imke liet op haar zeven weken quarantaine slechts 1 keer traantjes (naar eigen zeggen, ik heb het niet geverifieerd bij de mama 😉 ). Het was niet omdat ze haar vriendinnetjes miste, tijdens de paasvakantie niet op kamp kon of omdat ze oh zo graag haar juf nog eens wou zien. Nee, ons Imkepimke was droevig omdat ze haar communiejurk niet aankon. Ze zou op 17 mei haar communie doen, maar ook daar gooit corona roet in het eten. (Voorlopig zou ze in september haar communie kunnen doen, maar dat houden we nog even stil tot er zekerheid is – al is dat laatste een relatief gegeven in deze tijd, wij snappen dat, een 8 jarige net iets minder.)

De jurk in kwestie gingen we in februari samen shoppen. Na een tiental jurken grondig aan de nodige zwier en zwaai proeven te hebben onderworpen koos ze een prachtige witte jurk. Die ze nu dus (nog) niet aan mag… U hoort het al, ik hoorde het ook… Een goed excuus om nog eens een jurk voor het kind te maken 😉

Ik koos opnieuw voor een Tinny, 8 jaar maar deze keer met aangeknipte mouw en ik korte een vijftal centimer in voor mijn Miss Petite. Om het geheel een communie achtige toets te geven voorzag ik een onderrok die ik een stofbreedte rimpelde, juist ja: in het wit. Ik vind de jurk nog steeds groot uitvallen, misschien knip ik toch nog eens een 7 jaar… Maar de zomer is officeel nog een paar maanden wachten natuurlijk.

Geheel volgens de regels van de social distancing nam ik enkele foto’s tijdens het afzetten van noodzakelijke boodschappen. (Pfieuw, een hoop verantwoording in 1 zin om maar te zeggen dat ik veilig voor haar en mij enkele foto’s nam). Gewoon in de tuin, snel klik klik klik (fel ingezoomd) en dus helemaal niet blij met de kwaliteit van de foto’s maar enfin, het beeld is er. 🙂

Stofje kreeg ik in de lockdown box van Lotte Martens.

Liefs Kelli xXx

 

Ola Pola!

Dit weekend ging de schaar in een lang gekoesterd stofje, het veranderde al een vijftal keer van bestemming totdat ik nu toch al enkele weken in mijn hoofd had dat het een Pola moest worden.

Zo gezegd zo gedaan, het patroon lag hier al even klaar. Niet meer zeker van de maat dat ik overnam mat ik toch even de BO op het patroon na, gezien dat het zwaarste punt van mijn lichaam is past de rest er wel in dacht ik 😉

U hoort mij al komen… Het was blijkbaar zeer lang geleden dat ik iets voor mezelf heb gemaakt… Want met de eerste pasbeurt wist ik wat ik ALTIJD en bij elk patroon moet doen met mijn iets zwaarder dan gemiddelde boezem… Juist ja, het lijfje verlengen. Helaas pindakaas, alles was al mooi geknipt (en overlocked!). Ik twijfelde nog even om een extra strook toe te voegen tussen lijfje en rokdeel maar liet het idee toch maar varen.

Eenmaal klaar zat de tunnel van de Pola recht onder mijn borsten, om niet te zeggen er net nog op. Het resultaat deed de pasvorm geen eer aan… Een grote riem werd als tip gegeven door een vriendin, waardoor het idee kwam om de tunnel lager te zetten, zijnde: in het rokdeel in plaats van onderaan het lijfe. Een beetje tornwerk later en tadaaaa…

Mijn favoriete jurk zal het niet worden, maar wie weet neem ik hem toch eens uit de kast? Voor een terrasje in het donker dan… 😉 Lang verhaal kort, het stoort me toch (een beetje) dat ik de pasvorm van de jurk deed veranderen maar ik ben nog steeds verliefd op het stofje. Misschien maak ik hem snel nog eens met wat extra centimeters aan het lijfje…

For now, heb ik nog een paar projectjes in mijn hoofd zitten voor mini& kleine mensjes, meer naaisels komen eraan, tot snel!

Liefs Kelli xXx

Een oud recept

Toen ik de poesjes stof zag bij Madeline vond ik het meteen iets voor Imke. Bij het zoeken naar een patroon in mijn archief botste ik op de Tinny jurk. Back in the days wanneer Imke nog klein was en dan bedoel ik een mini Imke wiens jurkjes nog uit 1 meter stof gingen (voering en al he!) maakte ik regelmatig een Tinny jurk voor haar. Hoewel ik het altijd prachtige jurkjes vond en een waar plezier om te maken ging het recept toch enkele jaren de kast in… Ik kan me zelfs niet meer herinneren wanneer ik de laatste in elkaar stak. Time to change that!

De stof kwam binnen en werd meteen gewassen (zoals al mijn stoffen, dat ter zijde) en nog diezelfde avond nam ik het patroon over in maat ‘8 jaar’ (SLIK). Ik bestelde 1,5 meter maar kwam gauw tot de constatatie dat het een lang vervolgen tijd was dat daar een jurkje zou uit geraken… Dus bestelde ik een effen kleurtje voor de voering en ging ik freestylen met de rok. Ik knipte voorpand en achterpand van het lijfje, de rest gebruikte ik allemaal voor het maken van de rok, wat maakt dat die iets meer stofbreedte heeft dan voorzien in het patoon, maar veel verschilt het niet. Note: ik denk dat het nog hooguit 1 a 2 maatjes duurt voor 1,5meter te weinig wordt om een jurk voor Imke te maken.

Over Imke gesproken, dit weekend werd ze 8 jaar! In coronatijd verjaren is een vreemd gegeven. Mijn zus zit met de twee kleintjes al thuis sinds 13 maart, en dan bedoel ik echt thuis. (Papa/ man des huizes gaat elke dag werken). De kleintjes uitlaten gebeurd in de tuin en ik lever de boodschappen voor haar deur zonder binnen te gaan, wekelijks zwaai ik dus eens naar mijn neefje en nichtje. Voor haar verjaadag deden we toch iets ‘speciaal’. Ik ging stiekem binnen, versierde de hal en zette enkele pakjes neer, vervolgens ging ik naar buiten en duwde op de deurbel. Dankzij de grote glazen partij in de hal konden we dus een mini feestje hebben. Niet de 8ste verjaardag die we in gedachten hadden maar toch enorm dankbaar dat ik haar jarige snoetje hebben kunnen zien. Door het glas heen werd gezongen en verschillende kusjes uitgedeeld…

Terug naar de jurk, die uiteraard niet klaar was met haar verjaardag, ze is namelijk vers van de pers, ik stikte ze vandaag in elkaar. Voor het eerst koos ik voor een Tinny met mouwen, maar as you know is ondergetekende nooit echt fan van handleidingen dus deed ik het met gezond verstand. Niet geheel zeker dat dit de bedoeling is, maar het ging zonder gevloek of tornmesjes dus er valt niet te klagen 😉

De smaak van Tinny heeft me weer te pakken want er zitten er nog meerdere in mijn hoofd klaar te uitwerking… For now: hier is ie dan; Tinny is back!

Kleine sidenote: de pomponnetjes zitten niet standaard in de stof, ik had ze nog in mijn voorraad liggen. Gekocht bij Veritas, een winkel waar ik steeds binnen stap terwijl ik eingelijk niets nodig heb, maar sowieso met heel wat buitenstap 😉

Liefs Kelli xXx

Lief!

Het zijn vreemde tijden, om dat te weten hebt u mijn blog niet nodig. Ik vertrouw er ook op dat u de weg naar mondmaskerpatronen en schorten gezwikt vindt in het wereldwijde web en dat ook daarvoor u mijn hulp niet vandoen hebt 😉

Ik zie veel blogs van onder het stof gehaald worden en juich dat toe! Is het de quarantaine tijd? Is het een extra kanaal om maaksels te kunnen delen nu dat slechts mensen in de Delhaize op anderhalve meter onze maaksels kunnen bewonderen? Is het een roep naar verbondenheid? Wie zal het zeggen… maar ik lees graag met jullie mee! In tijden van een snelle foto op instagram blijf ik het fijn vinden om een uitgebreid verslag te lezen met een fotoreportage erbij.

Ikzelf heb geen quarantaine tijd, mijn kantoor infrastructuur (Wie hoort er nog DDT? ;)) laat me toe te werken met de social distancing regels van toepassing. Als ik dan naar de positieve kant van de zaak kijk moet ik zeggen dat ik iets meer tijd heb door de (semi) lege banen 😉

Er is een ander bijzondere reden die mij het stof van mij blog doet blazen… Ik vond namelijk deze week de weg naar mijn naaimachine, door een bijzondere gebeurtenis. Vriendin Anneleen beviel namelijk geheel onverwacht van haar klein wonder. Nuja, niet geheel onverwacht, enkel het tijdstip deed ons verschieten: verwacht op 18 april, ter wereld gekomen op 23maart.

Lief kwam met de eerste lentezon ter wereld en was met haar 44cm klaar voor haar avontuur. Omdat mama Anneleen en papa Peter het geslacht geheim hielden (ook voor zichzelf) tot de geboorte deed ik niet aan naaien op voorhand, ik kocht wel enkele unisex stofjes maar voelde toch een drang om het geslacht te weten voor ik mijn naai mojo voelde opspelen.

Anneleen en ik maakten recent een tripje Madeline om stofjes te kiezen voor haar doopsuiker. Daar greep ze meermaals naar warme tinten in het oker geel, mijn eerste maaksels voor Lief werden dan toch unisex maaksels met dat in mijn achterhoofd…

Het idee van het konijntje dat uit het zakje komt piepen heb ik ooit eens opgepikt door te scrollen, scrollen en nog eens scrollen op instagram 😉 Met Pasen in aantocht leek h(et me wel toepasselijk. Patroon voor het pakje komt uit SVDHZ3 en het broekje is het gratis patroon van Annick. Doordat de wereld op zijn kop staat heb ik Lief nog niet in het echt kunnen ontmoeten, wachten geblazen… Maar dat zal het zien des te intenser maken, ik kijk ernaar uit 🙂

Mijn naai mojo lijkt weer getriggerd… want ik naaide niet alleen deze twee, ik knipte ook nog twee andere projectjes en heb weer heel wat naai ideeën in mijn hoofd.

Intussen bestelde ik een hoop nieuwe stofjes, onder het mom van de stoffenwinkels te steunen in deze voor hun naast emotionele ook financieel zware tijd. Ik bestelde ook een lockdown box en ging al aan de slag met 1 van de patroontjes. Het moet gezegd, sommige van de stoffen zou ik nooit of te nimmer zelf in mijn winkelmandje geklikt hebben, maar het werkt zeker inspirerend om materiaal in je handen te krijgen waarmee je anders niet zou werken.

Blijf voor elkaar zorgen, blijf gezond en blijf delen!

Liefs, Kelli xXx

2020

Laten we klinken, op een jaar vol inspiratie.

Ik wens jullie prachtige nieuwe naaisels, die als vanzelf van onder de machine rollen. Ik hoop dat jullie tornmesje zoek geraakt en dat je het niet eens merkt. Dat werkbeschrijvingen overbodig zijn en wanneer je ze toch nodig hebt, dat slechts éénmaal lezen volstaat. Dat net de maat die jij moet aftekenen de volle lijn is, in de duidelijke kleur. Dat het kledingstuk dat jij wilt maken verschijnt in je favoriete magazine, net op het moment dat jij de perfecte stof ervoor spot, in solden uiteraard. Blinde ritsen die zelfs met een vergrootglas niet te spotten zijn. Naden die doorlopen al was de stof 1 stuk. Patronen die perfect passen op dat stukje stof uit je voorraad De perfecte knoopjes bij elk patroon, toevallig gevonden toen je stond aan te schuiven aan de kassa. Ik wens jullie leuke fotosessies om al die creativiteit in beeld te brengen en veel uren dromen met de leukste magazines.

Ik wens jullie zeeën van tijd om achter de machine te kruipen en de tijd te vergeten. Kortom, ik wens jullie een jaar vol naaiplezier.

Sweetheart, part 3

Het moet mijn meest gebruikte patroon zijn, de sweetheart dress van P4P. (Voor mezelf dan toch.) Dat komt deels doordat ik meestal maar 1 versie van een patroon maak, gezien er nog 101 op de to-do lijst heb staan. Maar zeker ook omdat er zoveel variatie in het patroon zit.

Ik maakte al de jurkversie en ging dan voor de top. En deed dat gewoon nog eens! Een top en een jurk erbij dus. De top werd samen met de andere gemaakt, dat dat niet van een leien dakje liep konden jullie al lezen. Zelfde patroon en toch een andere look, het belang van stoffenkeuze komt hier mooi naar voor. Waar de gestreepte top een stevige, iets stuggere tricot is, is de zwarte een licht tricotje, eentje dat zeer soepel valt.

Wanneer ik het patroon kocht was ik instant verliefd op de grijze voorbeeld versie, een simpel grijs jurkje met witte details. Bij Nostexx in Mechelen vond ik een grijze tricot met een mooi spikkel in, grijs is anders ook maar grijs he… 😉 Als afwerking koos ik ervoor om om te zoomen met een witte paspel, bij een circelrok een werkje van lange adem! Maar wel eentje met een dankbaar resultaat! Ook voor de mouwen en de halsafwerking ging ik voor de witte paspel. Dat het jurkje zo pittig kort valt is alweer een missing in de stofberekening, maar het kan nog net. Toch? Ik heb het echt geleerd bij deze, lees uw stofbenodigdheden verdorie! 😉

De zwarte top is nog steeds niet op foto geraakt, maar de grijze jurk nam ik x aantal maanden na het maken mee op citytrip naar Hamburg en liet ik uit tussen de bloemetjes.

Liefs Kelli, xXx

 

I love Shirts

Het voordeel aan sociaal naaien is (onder andere) het oppikken van patronen en/ of boeken waar je het bestaan niet van afweet.

Zo was het ook enkele maanden geleden toen ik samen met Delphine een avondje ging naaien bij Nancy, Delphine was volop t-shirts aan het naaien uit het (toen) nieuwe boek: I love shirts. Bij toeval had ik dan ook nog eens een boekenbon liggen in de schuif die op een bestemming wachtte 😉

Ik was dus al gauw een naaiboek rijker en liet het vervolgens op de stapel liggen, en liggen en liggen… De hittegolf + mijn weekje vakantie maakten daar deze week onderstaande optelsom van: een nieuw T-shirt.

Liefs Kelli xXx